സാക് പുന്നന്‍
താഴ്മ
എഫെസ്യർ 4:1-2 വരെയുള്ള വാക്യങ്ങളിൽ നാം ഇങ്ങനെ വായിക്കുന്നു. “അതുകൊണ്ട്, കർതൃസേവ നിമിത്തം ബദ്ധനായിരിക്കുന്ന ഞാൻ പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നത്: നിങ്ങളെ വിളിച്ചിരിക്കുന്ന വിളിക്കു യോഗ്യരാം വണ്ണം പൂർണ്ണ വിനയത്തോടും സൗമ്യതയോടും ദീർഘക്ഷമയോടും കൂടെ നടക്കയും, സ്നേഹത്തിൽ അന്യോന്യം പൊറുക്കുകയും ആത്മാവിൻ്റെ ഐക്യത സമാധാന ബന്ധത്തിൽ കാപ്പാൻ ശ്രമിക്കയും ചെയ്വിൻ”. ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിൻ്റെ 3 രഹസ്യങ്ങൾ : താഴ്മ , താഴ്മ പിന്നെയും താഴ്മ എന്നു ഞാൻ കൂടെ കൂടെ പറയാറുണ്ട്. അവിടെയാണ് എല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത്. യേശു തന്നത്താൻ താഴ്ത്തിയിട്ട് മത്തായി 11 : 29ൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു” ഞാൻ സൗമ്യതയും താഴ്മയും ഉള്ളവൻ ആകയാൽ എൻ്റെ നുകം ഏറ്റുകൊണ്ട് എന്നോടു പഠിപ്പിൻ”. തന്നിൽ നിന്നു പഠിക്കുവാൻ എപ്പോഴും അവിടുന്നു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ താഴ്മയും സൗമ്യതയും ആണ്. എന്തുകൊണ്ട്? കാരണം ആദാമിൻ്റെ മക്കൾ എന്ന നിലയിൽ, നാം എല്ലാവരും നിഗളികളും കാഠിന്യമുള്ളവരുമാണ്. ഈ ഭൂമിയിൽ ഒരു സ്വർഗീയ ജീവിതം പ്രദർശിപ്പിക്കുവാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കിൽ, അത് ഒന്നാമത് പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത് സുവിശേഷീകരണത്താലോ, പ്രസംഗത്താലോ, ബൈബിൾ പഠിപ്പിക്കുന്നതിനാലോ, അല്ലെങ്കിൽ സാമൂഹ്യപ്രവർത്തനങ്ങൾ കൊണ്ടോ അല്ല. അത് ഒന്നാമതായി പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെടാൻ പോകുന്നത് താഴ്മയുടെയും സൗമ്യതയുടെയും ഒരു മനോഭാവം കൊണ്ടാണ്. ദൈവം അന്വേഷിക്കുന്നത് താഴ്മയും, സൗമ്യതയും, ക്ഷമയും ആണ്. എഫെസ്യർ 4:2 (എൽ.ബി) പറയുന്നത് “നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം നിമിത്തം മറ്റുള്ളവരുടെ പിഴവുകൾക്ക് അനുവാദം നൽകുക (വിട്ടുവീഴ്ച നൽകുക) എന്നാണ്. ഏതു സഭയിലുമുള്ള ആരും തികഞ്ഞവരല്ല. എല്ലാവർക്കും തെറ്റുപറ്റുന്നു. ഓരോരുത്തരും മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റുകൾക്ക് അനുവാദം കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാരണം നാം അന്യോന്യം സ്നേഹിക്കുന്നു. “നിങ്ങൾ ഒരു തെറ്റു ചെയ്താൽ, ഞാൻ അതിനെ മറയ്ക്കും. നിങ്ങൾ ഏതെങ്കിലും കാര്യം ചെയ്യാതെ വിട്ടാൽ, ഞാൻ അതു ചെയ്യും” . അങ്ങനെയാണ് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശരീരം പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത്.
ഐക്യം
എഫെസ്യർ 4 :3ൽ നാം ഇപ്രകാരം വായിക്കുന്നു “ആത്മാവിൻ്റെ ഐക്യത സമാധാന ബന്ധത്തിൽ കാപ്പാൻ ശ്രമിക്കയും ചെയ്വിൻ” . ഐക്യം എന്നത് പൗലോസിൻ്റെ മിക്ക ലേഖനങ്ങളിലെയും മഹത്തായ ഒരു പ്രതിപാദ്യ വിഷയം ആണ്. ഇതുതന്നെയാണ് അവിടുത്തെ സഭയുടെമേൽ കർത്താവിനുള്ള ഭാരവും. ഒരു മനുഷ്യശരീരം മരിക്കുമ്പോൾ, അതു ശിഥിലമാകാൻ തുടങ്ങുന്നു. നമ്മുടെ ശരീരം പൊടി കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളതാണ്, ഈ പൊടിയുടെ കണങ്ങൾ എല്ലാം ഒരുമിച്ചു ചേർത്തു നിർത്തപ്പെടുന്നത് ശരീരത്തിൽ ജീവനുള്ളതുകൊണ്ടാണ്. ജീവൻ പോകുന്ന ആ നിമിഷത്തിൽ തന്നെ ശിഥിലീകരണം ആരംഭിക്കുന്നു. കുറച്ചു കാലത്തിനു ശേഷം, ആ ശരീരം മുഴുവൻ പൊടിയായി തീരുന്നതു നാം കാണുന്നു. വിശ്വാസികളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയിലും ഇതേ കാര്യം തന്നെയാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്. സഭയിലുള്ള വിശ്വാസികൾക്ക് അനൈക്യം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അവിടെ മരണം അകത്തു പ്രവേശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നു നമുക്ക് തീർച്ചപ്പെടുത്താം. ഒരു ഭർത്താവും ഭാര്യയും അനൈക്യത്തിൽ ആകുമ്പോൾ അവിടെ മരണം പ്രവേശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നു നിങ്ങൾ അറിയുക, അവർ പരസ്പരം വിവാഹമോചനം നടത്തിയില്ലെങ്കിൽ പോലും. ഒരു വിവാഹം നടന്ന്, ഒരു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ആ വിവാഹജീവിതത്തിൽ ശിഥിലീകരണം ആരംഭിക്കാൻ കഴിയും- തെറ്റിദ്ധാരണകൾ, സമ്മർദ്ദങ്ങൾ ,വഴക്കുകൾ മുതലായവ കൊണ്ട്. ഒരു സഭയിലും അതു സംഭവിക്കാൻ കഴിയും. ഒരു സഭ സാധാരണയായി ആരംഭിക്കുന്നത് തീക്ഷ്ണതയുള്ള ഏതാനും സഹോദരന്മാർ കർത്താവിനുവേണ്ടി ഒരു നിർമ്മലമായ പ്രവർത്തനം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടി വലിയ എരിവോടെ ഒരുമിച്ചു ചേർന്നു വരുമ്പോഴാണ്. വളരെ പെട്ടെന്നുതന്നെ അനൈക്യം കടന്നുവരികയും മരണം പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആത്മാവിൻ്റെ ഐക്യത കാപ്പാൻ നാം നിരന്തരമായി ഒരു യുദ്ധം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് – വിവാഹ ജീവിതത്തിലും സഭയിലും.
ദൈവം വിശുദ്ധന്മാരായ ഒരുപറ്റം വ്യക്തികളെയല്ല പണിയുന്നത്. അവിടുന്നു പണിയുന്നത് ഒരു ശരീരമാണ്. എഫെസ്യർ 4:1-3ൽ പൗലൊസ് പറയുന്നത് ഇതിനെ കുറിച്ചാണ്. “ശരീരം ഒന്നാകുന്നതുകൊണ്ട് ആത്മാവിൻ്റെ ഐക്യത കാത്തുസൂക്ഷിക്കുവാനാണ്” പൗലോസ് നമ്മെ ഉത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത്. ഒരു പ്രാദേശിക സഭയിൽ ഐക്യതയുണ്ടെന്ന് നമുക്കെപ്പോഴാണ് പറയാൻ കഴിയുക? “സമാധാന ബന്ധത്തിൽ” ( എഫെസ്യർ 4:3 ). “ആത്മാവിൻ്റെ ചിന്ത സമാധാനം ആകുന്നു” (റോമർ 8: 16).
