ക്രിസ്തുവിൻ്റെ മടങ്ങിവരവിനായി ഒരു സഭ തയ്യാറാണ്
ബൈബിളിലെ പൗലോസിൻ്റെ കത്തുകൾ റോമാക്കാരിൽ തുടങ്ങി തീത്തോസിൽ അവസാനിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും നമുക്കറിയാവുന്നിടത്തോളം അവ ആ ക്രമത്തിലല്ല എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. ചില കത്തുകളിൽ അവ എഴുതിയ സമയത്തെക്കുറിച്ച് ചില സൂചനകളുണ്ട്. യേശു മരിച്ച് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു ഏകദേശം 6 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് പൗലോസ് മാനസാന്തരപ്പെട്ടത്. 1 തെസ്സലൊനീക്യർ ഒരുപക്ഷേ പൗലോസിൻ്റെ ആദ്യത്തെ കത്ത് – മനസാന്തരപെട്ടു കഴിഞ്ഞ് 15 വർഷത്തിന് ശേഷം എഴുതിയത്, ആദ്യത്തെ മിഷനറി യാത്ര ആരംഭിച്ച് 5 വർഷത്തിന് ശേഷം (പ്രവൃത്തികൾ 13). പൗലോസ് തൻ്റെ കത്തുകൾ എഴുതിയ ക്രമം മിക്കവാറും 1 ഉം 2 ഉം തെസ്സലൊനീക്യർ, ഗലാത്യർ, 1, 2 കൊരിന്ത്യർ, റോമാക്കാർ, എഫെസ്യർ, കൊലോസ്യർ, ഫിലേമോൻ, ഫിലിപ്പിയർ (ഇവ അവസാനത്തെ നാലെണ്ണം തടവറയിലിൽ നിന്ന് എഴുതിയതാണ്), 1 തിമോത്തി, തീത്തോസ്, 2 തിമോത്തി എന്നിവരായിരിക്കാം.
പൗലോസ് എഴുതിയ ആദ്യ ലേഖനം തന്നെ ക്രിസ്തുവിൻ്റെ രണ്ടാം വരവിനെക്കുറിച്ചാണ് എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ക്രിസ്തുവിൻ്റെ മടങ്ങിവരവിനായി ഒരുങ്ങുകയാണ് കത്തിൻ്റെ പ്രമേയം. തെസ്സലോനിക്കയിലെ സഭ ഒരു പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട സഭയായിരുന്നു; ഫിലിപ്പിയിലെത്തുന്നതിനു മുമ്പ് അവിടെ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട് അവിടെയുള്ളവരെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ പൗലോസ് തയ്യാറായിരുന്നു. ദൈവത്തിൻറെ യഥാർത്ഥ ദാസൻമാരെ ദൈവം മറ്റ് ആളുകൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ചെറിയ മുൻഗാമികളാക്കി മാറ്റുന്നു. നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും സ്വയം പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിൽ, പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സഭയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനാവില്ല. തെസ്സലോനിക്കയിലെ സഭ ഒരുപാട് പീഡനങ്ങൾ സഹിക്കുമെന്ന് ദൈവത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ദൈവം പൗലോസിനെ തെസ്സലോനിക്കയിലേക്ക് അയക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, പൗലോസിനെ തല്ലാനും ഫിലിപ്പിയിൽ തടവിലാക്കാനും അനുവദിച്ചു (അപ്പ. 16:22-24). അങ്ങനെ ഒരു പീഡനാനുഭവത്തിൽ നിന്ന് പുതുതായി പൗലോസ് അവിടെ എത്തി. പിന്നീട്, തെസ്സലോനിക് ക്രിസ്ത്യാനികൾ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, തങ്ങൾക്ക് സുവിശേഷം നൽകുകയും അവിടെ സഭ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്ത പൗലോസ് സ്വയം പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടുവെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കി. ആ ആളുകൾ കഷ്ടപ്പെടാൻ പോകുന്നുവെന്ന് അവനറിയാവുന്ന അതേ കാര്യങ്ങളിലൂടെ നമ്മെ കടന്നുപോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ജനതയ്ക്കുള്ള ശുശ്രൂഷയ്ക്കായി ദൈവം നമ്മെ ഒരുക്കുന്നു. കേവലം സൈദ്ധാന്തികമായി പ്രവർത്തിക്കാതെ, അങ്ങനെയുള്ള ഒരു പ്രസംഗകന് മാത്രമേ ശക്തമായി ശുശ്രൂഷിക്കാൻ കഴിയൂ. അതുകൊണ്ട് ദൈവം നിങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകുന്നത് നിങ്ങളുടെ ഭാവി ശുശ്രൂഷയ്ക്കുള്ള ഒരുക്കമാണ്.
യഥാർത്ഥ മാനസാന്തരവും വിശ്വാസവും
വിശ്വാസം, സ്നേഹം, പ്രത്യാശ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് പൗലോസ് ആദ്യം സംസാരിക്കുന്നത് “അവരുടെ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ പ്രവൃത്തി, സ്നേഹത്തിൻ്റെ അദ്ധ്വാനം, പ്രത്യാശയുടെ സ്ഥിരത” (1:3) അദ്ധ്യായം 1-ൻ്റെ അവസാന വാക്യങ്ങളിൽ അവൻ യഥാർത്ഥ മാനസാന്തരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. പുതിയ നിയമത്തിലെ യഥാർത്ഥ മാനസാന്തരത്തിൻ്റെ വ്യക്തമായ നിർവചനങ്ങളിലൊന്ന് ഇവിടെയുണ്ട്: ” വിഗ്രഹങ്ങളെ വിട്ടു ദൈവത്തിങ്കലേക്കുതിരിയുക” (1:9). മാനസാന്തരം എന്നത് നമ്മുടെ എല്ലാ വിഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നും മാറി ദൈവത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതാണ്. നിങ്ങൾ പാപത്തിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വിഗ്രഹങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു, നിങ്ങളുടെ പുറം ദൈവത്തിങ്കലേക്കാണ്. നിങ്ങളുടെ വിഗ്രഹം പണമോ, ജോലിയോ, അഭിലാഷമോ, പാപപൂർണമായ സുഖമോ, നിങ്ങളുടെ കാമുകിയോ, നിങ്ങളോ ആകാം. അത് ദൃശ്യമായ വിഗ്രഹങ്ങളാകാം. പലതരം വിഗ്രഹങ്ങളുണ്ട്. മാനസാന്തരം ആ വിഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നെല്ലാം തിരിഞ്ഞ് ദൈവത്തിലേക്ക് 180 ഡിഗ്രി തിരിയുന്നു, അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ വിഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം ഇപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ പുറകിൽ നിൽക്കുന്നു. അത്തരം വിഗ്രഹങ്ങളോട് നിങ്ങൾ മുഖം തിരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ മാനസാന്തരപ്പെട്ടില്ല.
പല ക്രിസ്ത്യാനികളും തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വിഗ്രഹങ്ങൾ ഉള്ളപ്പോൾ തന്നെ ദൈവത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, അവരുടെ അഭിലാഷങ്ങളും താൽപ്പര്യങ്ങളും എല്ലാം ലോകത്തിലുണ്ട്, എന്നാൽ അവർ വീണ്ടും ജനിച്ച ക്രിസ്ത്യാനികളാണെന്നും അവർ സങ്കൽപ്പിക്കുന്നു! അത്തരം “ക്രിസ്ത്യാനികൾ” ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും അസന്തുഷ്ടരായ ആളുകളാണ്. സന്തോഷത്തിൻ്റെയും പണത്തിൻ്റെയും വിഗ്രഹങ്ങൾക്കായി പൂർണ്ണമായും ജീവിക്കുന്ന ആളുകൾ അത്തരം “ക്രിസ്ത്യാനികളേക്കാൾ” സന്തുഷ്ടരാണ്! എന്നാൽ ദൈവത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ആളുകൾ പരമ സന്തുഷ്ടരാണ്. ദൈവത്തിനും ലോകത്തിനും വേണ്ടി ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നവർ. വ്യത്യസ്ത ദിശകളിലേക്ക് പോകുന്ന രണ്ട് ബോട്ടുകളിൽ നിങ്ങളുടെ കാലുകൾ വെയ്ക്കുന്നത് പോലെയാണ് ഇത്. നിങ്ങൾ നദിയിൽ വീഴുന്നു. ക്രിസ്ത്യാനികൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പല പ്രശ്നങ്ങളും അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ മാനസാന്തരത്തിൻ്റെ ശരിയായ അടിസ്ഥാനം സ്ഥാപിക്കാത്തതാണ്.
നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കുന്നതെന്തും വിഗ്രഹമാണ്. അത് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ദൈവത്തെ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കത്തക്കവിധം നിങ്ങൾ വളരെയധികം ആരാധിക്കുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ നേതാവായിരിക്കാം; അല്ലെങ്കിൽ അത് നിങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ബൈബിൾ ഉപദേശമായിരിക്കാം.
ഒരിക്കൽ നാം ദൈവത്തിങ്കലേക്കു തിരിഞ്ഞാൽ, നമ്മുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവനും ജീവിക്കുന്നതും സത്യവുമായ ദൈവത്തെ സേവിക്കുകയും അവൻ്റെ പുത്രൻ സ്വർഗത്തിൽ നിന്ന് മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ കാത്തിരിക്കുകയും വേണം (1:9, 10). യഥാർത്ഥ മനസാന്തരവും വിശ്വാസവും എന്താണെന്നതിൻ്റെ പൂർണ്ണമായ വിവരണം ഇവിടെയുണ്ട്. ഇങ്ങനെ മാറിയ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിക്ക് നല്ല അടിത്തറ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അവൻ പണം, സുഖം, ഭക്ഷണം, ഉറക്കം, ആളുകളുടെ അഭിപ്രായം, ഭൂമിയിലെ മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവയുടെ ശരിയായ സ്ഥാനത്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നു, അവൻ പൂർണ്ണമായും ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. പിന്നീടുള്ള ജീവിതത്തിൽ അവൻ്റെ പ്രാഥമിക ലക്ഷ്യം ദൈവത്തെ സേവിക്കുക എന്നതാണ്. അവൻ ഒരു ലൗകിക ജോലിയിലായിരിക്കാം, പക്ഷേ അവൻ്റെ പ്രാഥമിക ലക്ഷ്യം ദൈവത്തെ സേവിക്കുക എന്നതാണ്. സ്വർഗത്തിൽ നിന്നുള്ള ക്രിസ്തുവിൻ്റെ മടങ്ങിവരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ദൈവത്തെ അവൻ സേവിക്കുന്നു. യേശു മടങ്ങിവരുമ്പോൾ, അവൻ “വരാനിരിക്കുന്ന ക്രോധത്തിൽനിന്നു നമ്മെ വിടുവിക്കും” (1:10). ഓരോ ക്രിസ്‌ത്യാനിയും തൻ്റെ അനുഭവം 1:9, 10-ന് യോജിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.
കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നതിൽ പൗലോസിൻ്റെ മാതൃക
2-ാം അധ്യായത്തിൽ, താൻ തെസ്സലോനിക്കയിൽ വരുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, ഫിലിപ്പിയിൽ വെച്ച് തനിക്ക് പീഡനവും മോശമായി പെരുമാറിയിട്ടുണ്ടെന്നും പൗലോസ് അവരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
വളരെയധികം എതിർപ്പുകൾക്കിടയിലും പൗലോസ് തങ്ങളോട് വളരെ ധൈര്യത്തോടെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചതെങ്ങനെയെന്ന് തെസ്സലൊനീക്യർ ഓർത്തു. അങ്ങനെ, സുവിശേഷത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പീഡനങ്ങളെ ഭയപ്പെടാത്ത ഒരാളുടെ തെസ്സലോനിക് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് പൗലോസ് ഒരു മാതൃകയായിരുന്നു.
നാം എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട തൻ്റെ ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ച് പൗലോസ് തുടർന്നു പറയുന്നു: “ഞങ്ങൾ മനുഷ്യരെയല്ല ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം ശോധനചെയ്യുന്ന ദൈവത്തെ അത്രേ പ്രസാദിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്നതു” (2:4). തങ്ങൾ ഒരിക്കലും കേൾക്കുന്നവരെ പ്രസാദിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയല്ല, ദൈവത്തെ മാത്രം പ്രസാദിപ്പിക്കാൻ. പ്രസംഗിക്കുകയും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എല്ലാവരുടെയും സാക്ഷ്യം അതായിരിക്കണം. പ്രസംഗിക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയങ്ങളെ ദൈവം നിരന്തരം പരിശോധിക്കുന്നു, അവർ തന്നെ മാത്രം പ്രസാദിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന്.
ഗലാത്യ ക്രിസ്‌ത്യാനികൾക്കും എഴുതുമ്പോൾ പൗലോസ് ഇക്കാര്യം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. താൻ ഒരിക്കലും മനുഷ്യരെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല എന്ന വസ്തുത പൗലോസ് പലപ്പോഴും ഊന്നിപ്പറഞ്ഞിരുന്നു. മനുഷ്യരുടെ ബഹുമാനം തേടുന്നത് ക്രൈസ്തവലോകത്തിൽ വേണ്ടത്ര അറിവില്ലാത്ത പാപമാണ്. മറ്റ് പാപങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയും, എന്നാൽ ഇതങ്ങനെയല്ല. മനുഷ്യൻ്റെ ബഹുമാനം തേടുന്നത് വളരെ ഗുരുതരമായ പാപമാണ്. അങ്ങനെയുള്ള ഒരാൾക്ക് ഒരിക്കലും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ദാസനാകാൻ കഴിയില്ല (ഗലാത്യർ 1:10).
തൻ്റെ പ്രസംഗത്തിൽ താൻ ആരെയും മുഖസ്തുതിപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ലെന്ന് 2:5-ൽ പൗലോസ് പറയുന്നു. സ്വകാര്യ സംഭാഷണത്തിൽപ്പോലും സഭയിലെ ചില പണക്കാരെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പല പ്രസംഗകരും സമ്പന്നരെയും സ്വാധീനമുള്ളവരെയും അവരിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും പ്രയോജനം നേടുന്നതിനായി മുഖസ്തുതി ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഒരു യഥാർത്ഥ ദൈവദാസൻ ഒരിക്കലും ആരെയും മുഖസ്തുതിക്കുകയില്ല.
പണമുണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി താൻ ഒരിക്കലും പ്രസംഗിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് പൗലോസ് തുടർന്നു പറയുന്നു (2:5). ആളുകൾക്ക് ഒരു നല്ല വഴിപാട് നൽകുന്നതിന് എന്ത് പറയണമെന്ന് പല പ്രസംഗകർക്കും അറിയാം. എന്നാൽ അവർ പ്രസംഗിക്കണമെന്ന് ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്ന സത്യം അവർ പ്രസംഗിച്ചാൽ, മിക്ക സഭകളും അവരെ തള്ളിക്കളയും. ഭൂരിഭാഗം പ്രസംഗകരും വലിയ, സമ്പന്നമായ പള്ളികളിലേക്ക് തിരികെ ക്ഷണിക്കപ്പെടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ അവർ ആളുകളെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് സംസാരിക്കുന്നു.
പൗലോസിൻ്റെ പ്രസംഗത്തിൽ അവൻ ആളുകളിൽ നിന്ന് മഹത്വം അന്വേഷിച്ചില്ല (2:6). ഒരു അപ്പോസ്തലനെന്ന നിലയിൽ അവനു കഴിയുമായിരുന്നിട്ടും അവൻ ആളുകളുടെ മേൽ തൻ്റെ അധികാരം ഉറപ്പിച്ചില്ല. കർത്താവിനെ എങ്ങനെ സേവിക്കണമെന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി വാക്യങ്ങൾ ഇവിടെയുണ്ട്. കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്ന എല്ലാവരും തിരുവെഴുത്തിലെ ഈ ഭാഗം ധ്യാനിക്കണം: മുഖസ്തുതിയോ പണത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ആഗ്രഹമോ ആളുകളിൽ നിന്ന് മഹത്വം തേടുകയോ അധികാരത്തിൻ്റെ അവകാശവാദമോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ഈ നിഷേധാത്മകതകൾ കൂടാതെ, പൗലോസ് ചില പോസിറ്റീവ് കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു, അവൻ അവർക്കിടയിൽ എങ്ങനെ ശുശ്രൂഷിക്കുകയും സേവിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒന്നാമതായി, തൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ പരിപാലിക്കുന്ന ഒരു മൃദുലമായ മുലയൂട്ടുന്ന അമ്മയായി അവൻ സേവിച്ചു (2:7). രണ്ടാമതായി അവൻ പറയുന്നു, “ഞങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളോട് വളരെ പ്രിയമായിരുന്നു” (2:8). താൻ സംസാരിക്കുന്ന ആളുകളോട് വലിയ സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ ഒരു മനുഷ്യനും ദൈവവചനം ആളുകളോട് സംസാരിക്കാൻ യോഗ്യനല്ല. നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ആളുകളോട് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ, അവരോട് പ്രസംഗിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് മറക്കുക. പോയി വേറെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുക. മൂന്നാമതായി, അവൻ പറയുന്നു, “ദൈവത്തിൻ്റെ സുവിശേഷം മാത്രമല്ല, ഞങ്ങളുടെ ജീവൻ നിങ്ങൾക്ക് നൽകാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചു” (2:8). നമുക്ക് എത്ര വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ മാതൃക! അവർക്ക് ഒരു സന്ദേശം നൽകാൻ അവർ ആഗ്രഹിച്ചില്ല; അവരെ സേവിക്കുന്നതിനായി അവരുടെ ജീവിതം പകരാൻ അവർ ആഗ്രഹിച്ചു. നാലാമതായി, അവർ അവർക്ക് സാമ്പത്തിക ബാധ്യതയാകാതിരിക്കാൻ രാപ്പകൽ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തതെങ്ങനെയെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു (2:9). ദൈവദാസൻ കഠിനാധ്വാനിയായ ഒരു വ്യക്തിയായിരിക്കണം. നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ മുഴുസമയ ക്രിസ്ത്യൻ വേലക്കാരിൽ പലരും കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നില്ല. ചില മീറ്റിംഗുകൾക്കായി അവർ വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പോകുന്നു, പക്ഷേ ദിവസത്തിൻ്റെ ബാക്കിയുള്ള സമയം പാഴാക്കുന്നു. അവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ മുഴുവൻ സമയ തൊഴിലാളികളല്ല. അവർ സായാഹ്ന ജോലിക്കാർ മാത്രമാണ്. പകൽസമയത്തും ആഴ്ച്ചയിലുടനീളം ലൗകികമായ ജോലി ചെയ്യുന്നവരും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ഞായറാഴ്ചകളിലും കർത്താവിൻ്റെ വേല ചെയ്യുന്നവരുമാണ് ഇന്ത്യയിലെ യഥാർത്ഥ മുഴുവൻ സമയ തൊഴിലാളികൾ. പകൽസമയത്തും ഒഴിവുസമയമുള്ളപ്പോൾ രാത്രി വൈകിയും പൗലോസ് കൂടാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. അങ്ങനെ അവൻ തൻ്റെ ഉപജീവനം സമ്പാദിച്ചു, ആർക്കും ഭാരമായില്ല.
തെസ്സലോനിക്കയിലെ വിശ്വാസികളോട് താൻ എത്ര ഭക്തിയോടെ, നേരോടെ, കുറ്റമറ്റ രീതിയിൽ പെരുമാറിയെന്ന് പൗലോസ് തുടർന്നു പറയുന്നു (2:10). എവിടെ പോയാലും പൗലോസിന് ഇങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയും, “ഇത് എൻ്റെ സന്ദേശം മാത്രമല്ല, ഞാൻ ജീവിക്കുന്ന രീതിയാണ് സുവിശേഷം പ്രകടമാക്കുന്നത്.” അത് പറയാൻ കഴിയുന്ന ഇന്ത്യയിലെ ക്രിസ്ത്യൻ തൊഴിലാളികൾക്ക് എന്ത് ആവശ്യമുണ്ട്!
2:11-ൽ, താൻ ആ വിശ്വാസികളെ ഒരു പിതാവെന്ന നിലയിൽ ശാസിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും യാചിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന് പൗലോസ് പറയുന്നു. ഒരു യഥാർത്ഥ ദൈവദാസൻ ഒരു അമ്മയും പിതാവുമാണ്. അമ്മയെന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹം വിശ്വാസികളോട് സൗമ്യമായി ഇടപെടുകയും പിതാവെന്ന നിലയിൽ അവർക്ക് ഉപദേശം നൽകുകയും ആവശ്യമുള്ളിടത്ത് അവരെ ശിക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ രണ്ട് ഗുണങ്ങളും ഓരോ ദൈവദാസനിലും ഒരു സഭയിലെ ഓരോ മൂപ്പനിലും കാണേണ്ടതാണ്. കർത്താവിനെ സേവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഏതൊരാൾക്കും ഫലപ്രദമാകണമെങ്കിൽ 2:4-11-ൽ ധാരാളം വായിക്കാനും മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാനും ഞാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കും.
2:18-ൽ പൗലോസ് പറയുന്നു, “ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വരാൻ ആഗ്രഹിച്ചു, എന്നാൽ സാത്താൻ എന്നെ തടഞ്ഞു.” സാത്താൻ ക്രൂശിൽ തോൽക്കപ്പെട്ടു, അവൻ്റെ ആയുധങ്ങൾ അവനിൽ നിന്ന് എടുത്തുകളഞ്ഞു, അവന് നമ്മുടെമേൽ അധികാരമില്ല എന്നത് സത്യമാണ്. ശത്രുവിൻ്റെ എല്ലാ ശക്തിയുടെയും മേൽ യേശു നമുക്ക് അധികാരം നൽകിയിരിക്കുന്നു (ലൂക്കാ 10:19). പൂർണ്ണഹൃദയമുള്ള ദൈവദാസനായിരുന്നു പൗലോസ്, എന്നിട്ടും സാത്താൻ ഒരു പ്രത്യേക ഘട്ടത്തിൽ തന്നെ തടഞ്ഞുവെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. അവൻ തെസ്സലോനിക്കയിലേക്ക് പോകാൻ ആഗ്രഹിച്ചു, പക്ഷേ സാത്താൻ അവനെ തടഞ്ഞു.
പൗലോസിനെ നിരന്തരം ഉപദ്രവിക്കാൻ സാത്താൻ്റെ ഒരു ദൂതനെ ദൈവം അനുവദിച്ചുവെന്ന് 2 കൊരിന്ത്യർ 12-ൽ നിന്ന് നമുക്കറിയാം. പൗലോസ് ദൈവത്തിൻറെ പൂർണ്ണഹൃദയനായ ഒരു ദാസനായതുകൊണ്ടാണ് സാത്താൻ അവനെ നിരന്തരം ഉപദ്രവിച്ചത്. സാത്താൻ തൻ്റെ ജൂനിയർ (ശക്തി കുറഞ്ഞ) പിശാചുക്കളെ മറ്റ് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് പിന്നാലെ അയയ്ക്കുമായിരുന്നു, എന്നാൽ സാത്താൻ തന്നെ പൗലോസിൻ്റെ പിന്നാലെ പോയി. അതിനാൽ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പൂർണ്ണഹൃദയമുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ ദാസനായി സാത്താൻ കരുതുന്നവൻ്റെ പിന്നാലെ പോകുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.
ഭൂതങ്ങൾക്കിടയിൽ ശക്തിയുടെ വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളുണ്ട്. ദുഷ്ട ഭരണങ്ങളെയും അധികാരങ്ങളെയും കുറിച്ച് ബൈബിൾ സംസാരിക്കുന്നു (എഫെസ്യർ 6:12). ശക്തരായ ഭൂതങ്ങൾ കൂടുതൽ പൂർണ്ണഹൃദയമുള്ള ക്രിസ്ത്യൻ തൊഴിലാളികളുടെ പിന്നാലെ പോകുന്നു, ജൂനിയർ പിശാചുക്കൾ അർദ്ധഹൃദയരുടെ പിന്നാലെ പോകുന്നു. അഹങ്കാരികളും പണസ്‌നേഹികളുമായ ക്രിസ്തീയ തൊഴിലാളികളെ സാത്താൻ തീർത്തും അവഗണിക്കും, കാരണം അവർക്ക് തൻ്റെ രാജ്യത്തിന് ഒരു വിധത്തിലും ഹാനി വരുത്താനാവില്ലെന്ന് അവനറിയാം! അവർ സ്വയം നശിപ്പിക്കുമെന്നും തങ്ങളോടൊപ്പം മറ്റുള്ളവരെ നശിപ്പിക്കുമെന്നും അവനറിയാം. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതിനും ഉപദ്രവിക്കുന്നതിനും പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും യോഗ്യരാണെന്ന് സാത്താൻ കരുതുന്നുവെങ്കിൽ അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ വലിയ ബഹുമതിയാണ്. അതിനർത്ഥം അവൻ നിങ്ങളെ തൻ്റെ രാജ്യത്തിന് ഒരു ഭീഷണിയായി കണക്കാക്കുന്നു എന്നാണ്.
തെസ്സലോനിക്യയിലേക്ക് പോകുന്നതിൽ നിന്ന് സാത്താൻ പൗലോസിനെ തടഞ്ഞു. എന്നാൽ ദൈവം തൻ്റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റാൻ അത് ഉപയോഗിച്ചു – പൗലോസിൻ്റെ ജഡത്തിലെ മുള്ള് ഉപയോഗിച്ചതുപോലെ, പൗലോസിനെ താഴ്മയോടെ നിലനിർത്താൻ. പൗലോസ് തെസ്സലോനിക്യയിലേക്ക് പോകാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ തിമോത്തിയോസിനെ അവിടേക്ക് അയച്ചു (3:2). അത് തിമോത്തിക്ക് ശുശ്രൂഷയിൽ ആവശ്യമായ ചില അനുഭവങ്ങൾ നൽകുകയും പക്വതയിലേക്ക് വളരാൻ അവനെ പ്രാപ്തനാക്കുകയും ചെയ്തു. ചിലപ്പോൾ ഒരു മുതിർന്ന തൊഴിലാളിക്ക് എവിടെയെങ്കിലും പോകാൻ കഴിയാത്തപ്പോൾ, അത് ഒരു നല്ല കാര്യമായിരിക്കും, കാരണം ഒരു ജൂനിയർ വർക്കർ പകരം പോയി അനുഭവം നേടുന്നു. അതുകൊണ്ട് ദൈവം എപ്പോഴും ചെയ്യുന്നതുപോലെ ഇവിടെയും സാത്താൻ്റെ മേശകൾ മാറ്റി. നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ, നാം ദൈവഹിതത്തിൽ ജീവിക്കുന്നെങ്കിൽ, സാത്താന് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന യാതൊന്നും നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയെ സംബന്ധിച്ച ദൈവോദ്ദേശ്യത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയില്ല.
ദൈവത്തെ സേവിക്കുന്നതിൽ പൗലോസിന് വലിയ സന്തോഷമുണ്ടായിരുന്നു. 2:19 മുതൽ 3:9 വരെ സന്തോഷത്തിൻ്റെ നിരവധി പ്രകടനങ്ങളുണ്ട്. അവൻ പറയുന്നു, “എൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം തെസ്സലോനിക്കയിലെ ക്രിസ്ത്യാനികളായ നിങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്നു” (3:9). താൻ സേവിക്കുന്നവരിൽ സന്തോഷം കണ്ടെത്താത്ത ഒരു ദൈവദാസന് ഗുരുതരമായ എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്.
സാത്താന് ഒരു ഭീഷണിയാകുക
2കൊരിന്ത്യര്‍ 12-ല്‍ സാത്താന്റെ ഒരു ദൂതന്‍ പൗലൊസിനെ നിരന്തരം ഉപദ്രവിക്കുവാന്‍ ദൈവം അനുവദിച്ചിരുന്നു എന്നു നാം കാണുന്നു. തന്റെ ശക്തി കുറഞ്ഞ ഭൂതങ്ങളെ സാധാരണ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ അടുത്തേക്കും താന്‍ തന്നെ പൗലൊസിന്റെ അടുത്തേക്കും എന്നതായിരുന്നു സാത്താന്റെ പരിപാടി. പൗലൊസ് പൂര്‍ണ്ണ സമര്‍പ്പണമുള്ള ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി ആയിരുന്നതിനാലാണത്. ഇന്നും പൂര്‍ണ്ണ ഹൃദയത്തോടെ കര്‍ത്താവിനെ സേവിക്കുന്നു എന്നു തനിക്കു ബോധ്യമുള്ള കര്‍ത്തൃദാസന്മാരുടെ പിന്നാലെ നടക്കുകയാണു സാത്താന് എന്നു ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്നു.
ഭൂതാത്മാക്കളിലും അധികാരത്തിന്റെ പല നിലകളുണ്ട്. തിന്മയുടെ വാഴ്ചകളെയും അധികാരങ്ങളെയും കുറിച്ച് ബൈബിള്‍ പറയുന്നു (എഫെ.6:12). ശക്തിയേറിയ ഭൂതാത്മാക്കള്‍ പൂര്‍ണ്ണസമര്‍പ്പണമുള്ള ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്കെതിരെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു. ശക്തികുറഞ്ഞവ അര്‍ദ്ധമനസ്‌ക്കരായ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്കെതിരെയും. നിഗളികളും ധനസ്‌നേഹികളുമായ ക്രിസ്തീയ വേലക്കാരെ സാത്താന് ശ്രദ്ധിക്കുന്നതേയില്ല. കാരണം അവര്‍ക്ക് തനിക്കെതിരെ ഒരു ദോഷവും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന് അവനറിയാം. അവര്‍ വാസ്തവത്തില്‍ തങ്ങളേയും മറ്റുള്ളവരേയും നശിപ്പിക്കുകയാണെന്ന് അവനറിയാം.
നിരന്തരം ഉപദ്രവിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട ഒരു വ്യക്തിയായി നിങ്ങളെ സാത്താന് കാണുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അതു തികച്ചും അഭിമാനകരമാണ്. കാരണം തന്റെ രാജ്യത്തിനു നിങ്ങളെ ഒരു ഭീഷണി ആയി അവന് കാണുന്നു. പൗലൊസ് തെസ്സലോനിക്യയിലേക്കു പോകുന്നതു സാത്താന് തടഞ്ഞു. എന്നാല്‍ ദൈവം അതിനെ തന്റെ ഹിതം നിറവേറ്റുന്നതിനായി ഉപയോഗിച്ചു. എങ്ങനെ പൗലൊസിന്റെ ജഡത്തിലുള്ള ശൂലത്തെ തന്നെ താഴ്മയില്‍ നിലനിര്‍ത്തുവാന്‍ ദൈവം ഉപയോഗിച്ചുവോ അതുപോലെ. പൗലൊസിന് തെസ്സലോനിക്യയിലേക്കു പോകുവാന്‍ കഴിയാതിരുന്ന സ്ഥാനത്ത് അദ്ദേഹം തിമൊഥെയോസിനെ അവിടേക്ക് അയച്ചു (3:2). അതു തിമൊഥെയോസിനു പരിശീലനവും പക്വതയും ലഭിപ്പാന്‍ കാരണമായിത്തീര്‍ന്നു. ചിലപ്പോള്‍ മുതിര്‍ന്ന ശുശ്രൂഷകര്‍ക്കു ചില സ്ഥലങ്ങളില്‍ പോകാന്‍ കഴിയാതെ വരുന്നത് ഒരു നല്ല കാര്യമാണ്. കാരണം ഇളയ സഹോദരന്മാര്‍ക്ക് കടന്നു പോകുവാനും അനുഭവസമ്പത്തും പക്വതയും ലഭിപ്പാനും അത് അവസരമായിത്തീരും. അങ്ങനെ സാത്താന്റെ തന്ത്രങ്ങള്‍ അവനു തന്നെ തിരിച്ചടിയായിത്തീരും. നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയില്‍ നാം ദൈവഹിതത്തിനുള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്നു എങ്കില്‍ നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയുടെ ലക്ഷ്യത്തെ തകര്‍ക്കുവാന്‍ സാത്താനെ ദൈവം അനുവദിക്കുകയില്ല.
ദൈവത്തെ സേവിക്കുന്നത് പൗലൊസിന് അത്യന്തം സന്തോഷകരമായിരുന്നു. 2:19-ലും 3:9-ലും സന്തോഷത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി പ്രയോഗങ്ങള്‍ കാണാം. ”നിങ്ങളെച്ചൊല്ലി ഞങ്ങള്‍ സന്തോഷിക്കുന്ന സകല സന്തോഷത്തിനും…”(3:9). തങ്ങള്‍ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നവരെക്കുറിച്ച് സന്തോഷിക്കുവാന്‍ ശുശ്രൂഷകര്‍ക്കു കഴിയുന്നി ല്ലെങ്കില്‍ അവരില്‍ ഗുരുതരമായ എന്തോ തകരാറുണ്ട്.
മാനുഷികബന്ധങ്ങളിലെ സ്നേഹം
1 തെസ്സലോനിക്യര്‍ 3:12,13-ല്‍ യഥാര്‍ത്ഥമായ വിശുദ്ധിയുള്ള ഒരു ഹൃദയം നമുക്ക് എങ്ങനെ പ്രാപിക്കാമെന്നത് നമുക്കു വായിക്കുവാന്‍ കഴിയും. ”ദൈവം നിങ്ങള്‍ തമ്മിലും എല്ലാവരോടുമുള്ള സ്നേഹം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു കവിയുമാറാക്കുകയും ഇങ്ങനെ ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പാകെ വിശുദ്ധീകരണത്തില്‍ അനിന്ദ്യരായി വെളിപ്പെടുംവണ്ണം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുമാറാകട്ടെ” എന്നു പൗലൊസ് ഇവിടെ പറയുന്നു. അങ്ങനെ യഥാര്‍ത്ഥ വിശുദ്ധി എന്നാല്‍ തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതാണെന്നു നാം കാണുന്നു. നാം തമ്മില്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നു എങ്കില്‍ മാത്രമേ വിശുദ്ധിയില്‍ അനിന്ദ്യരായി സ്ഥിരീകരണം പ്രാപിക്കുന്നുള്ളു. അശുദ്ധ ചിന്തകളെ ഒഴിവാക്കുന്നതോ വസ്ത്രധാരണത്തിലെ ലാളിത്യമോ ആണ് വിശുദ്ധി എന്ന് വിചാരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഒരു തിരുത്തലെന്ന നിലയില്‍ ഇതു പ്രാധാന്യ മര്‍ഹിക്കുന്നു. ഇത്തരം പല നല്ല ഗുണങ്ങളും തങ്ങളുടെ സ്വഭാവത്തിലുള്ളവര്‍ പെരുമാറ്റത്തില്‍ തികച്ചും സ്വാര്‍ത്ഥരായി കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്. അവര്‍ തങ്ങളുടെ ആന്തരിക വിശുദ്ധിയില്‍ വലിയ ശ്രദ്ധയുളളവരെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരുടെ ആവശ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കുറിച്ചും കരുതലുള്ളവരല്ല. മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള ബന്ധത്തില്‍ സ്‌നേഹത്തിലല്ല അവര്‍ വളരുന്നത്. മറ്റുള്ളവരോടുള്ള സ്‌നേഹത്തില്‍ അവര്‍ക്കു വളര്‍ച്ചയില്ല. അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ വിശുദ്ധിയില്ലാത്തവരാണ്, പരീശന്മാരാണ്. മറ്റുള്ളവരോടുള്ള സ്നേഹം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് ദൈവം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ അധികമധികം വിശുദ്ധിയില്‍ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുന്നത്. മറ്റുള്ളവരോട് സ്‌നേഹത്തിന്റെ എരിവില്ലാത്തവരുടെ വിശുദ്ധി വ്യാജമാണ്. യഥാര്‍ത്ഥ വിശുദ്ധി ദൈവത്തോടുള്ള സ്‌നേഹവും സഹവിശ്വാസികളോടുള്ള സ്‌നേഹവും സകല മനുഷ്യരോടുമുള്ള സ്‌നേഹവുമാണ്. ഈ പാത പിന്തുടരുന്നവര്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ വരവില്‍ അനിന്ദ്യരായി വെളിപ്പെടും വണ്ണം വിശുദ്ധിയില്‍ സ്ഥിരപ്പെടും (3:13).
4:1-8 വാക്യങ്ങളില്‍ ലൈംഗികമായ വിശുദ്ധിയെക്കുറിച്ച് പൗലൊസ് സംസാരിക്കുന്നു. 4:4-ന്റെ തര്‍ജ്ജമ രണ്ടു തരത്തിലാകാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. അവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ”പാത്രം” എന്ന പ്രയോഗം ”ഭാര്യ” എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുമാകാം, ”സ്വന്തം ശരീരം” എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുമാകാം.
അതിനര്‍ത്ഥം ഇപ്രകാരമായിരിക്കുവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. ”നിങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തനും സ്വന്തം ശരീരത്തെ വിശുദ്ധീകരണത്തിലും മാനത്തിലും നേടേണ്ടത് എങ്ങനെയെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊള്ളേണം.” നമ്മുടെ ശരീരങ്ങളെ വിശുദ്ധമായും നിര്‍മ്മലവുമായി സൂക്ഷിക്കുവാന്‍ നാം പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാരണം ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടം നമ്മുടെ ശുദ്ധീകരണമാണ് (4:3). ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടം എന്താണെന്നറിയാത്ത പല മേഖലകളും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഈ ഒരു മേഖലയില്‍ ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടം വ്യക്തമായും എന്താണെന്ന് നമുക്കറിയാം. ശുദ്ധീകരണം എന്നാല്‍ ലൗകികവും പാപകരവും ക്രിസ്തു തുല്യമല്ലാത്ത എല്ലാറ്റില്‍ നിന്നുമുള്ള വേര്‍പാടാണ്. ഇപ്രകാരമുള്ള എല്ലാ തിന്മകളില്‍ നിന്നും നമ്മെ സ്വതന്ത്രരാക്കുവാന്‍ നാം പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 4:4,5-ന്റെ അര്‍ത്ഥം ഇങ്ങനെയുമാകാം. ”നിങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തന്‍ സ്വന്തം ഭാര്യയെ വിശുദ്ധീകരണത്തിലും മാനത്തിലും നേടേണ്ടത് എങ്ങനെയെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊള്ളണം.” അതിനര്‍ത്ഥം വിശുദ്ധവും നിര്‍മ്മലവുമായ രീതിയിലായിരിക്കണം നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയെ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത്. അശുദ്ധമായ പല രീതികള്‍ ഭാര്യയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതില്‍ ലോകത്തിനുണ്ട്. സ്ത്രീധനത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തുന്നത് അത്തരം ഒരു രീതിയാണ്. നിങ്ങള്‍ വിശുദ്ധമായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാടിലാണോ ഭാര്യയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് അതോ അതില്‍ ലോകം വയ്ക്കുന്ന നിലവാരങ്ങളാണോ നിങ്ങളും വയ്ക്കുന്നത്? കാമവികാരത്തോടു കൂടെ ഭാര്യയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ലോകം വയ്ക്കുന്ന ഒരു നിലവാരമാണ്. എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ ദൈവത്തെ സേവിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കുള്ള ഭക്തി പൂര്‍വ്വമായ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ ആയിരിക്കണം നിങ്ങളും അന്വേഷിക്കേണ്ടത്.
”ഈ കാര്യത്തില്‍ ആരും അതിക്രമിക്കയും സഹോദരനെ ചതിക്കയും അരുത്” എന്ന് 4:6-ല്‍ പറയുന്നു. അതിനര്‍ത്ഥം മറ്റൊരാളിന്റെ ഭാര്യയോട് അമിതമായ അടുപ്പം കാണിക്കരുത് എന്നാണ്. അപ്രകാരമുള്ള വ്യക്തികളോട് ”ദൈവം പ്രതികാരം ചെയ്യും.” എതിര്‍ലിംഗത്തില്‍പ്പെട്ട ആളുകളോട് ബന്ധമുണ്ടാക്കുന്നതില്‍ നമുക്ക് വളരെ ശ്രദ്ധവേണം. കാരണം തെസ്സലോനിക്യര്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിലേതു പോലെ ലൈംഗികാതിക്രമങ്ങള്‍ പാപകരമാണെന്ന ബോധമില്ലാത്ത ഒരു കാലഘട്ട ത്തിലാണ് നാമും ജീവിക്കുന്നത്. ഇക്കാലത്തു സഭകളിലുള്ള ചെറുപ്പക്കാരുടെ ഇടയിലും സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തകരുടെ ഇടയിലും നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ ലൈംഗിക അധാര്‍മ്മികത വളരെയുണ്ട്. ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ എന്ന നിലയില്‍ നാം ലോകമനുഷ്യ രില്‍ നിന്നും വിഭിന്നരാണ് എന്നത് വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു കാര്യമാണ്. അപ്രകാ രമുള്ള നമ്മുടെ സാക്ഷ്യവും പ്രധാനമാണ്. നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തെ ഈ വക കാര്യ ങ്ങളില്‍ വിശുദ്ധിയില്‍ സൂക്ഷിക്കേണ്ടതെങ്ങനെയെന്നു നിങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞിരിക്കണം. അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ കര്‍ത്താവിനോട് ദോഷം ചെയ്യുന്നു. ശിംശോനും ദാവീദും ഇപ്രകാരമുള്ള വീഴ്ചകള്‍ കാരണമായി തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തില്‍ ദൈവത്തെ പരാജയപ്പെടാന്‍ ഇടയാക്കിയവരാണ്. അവരെപ്പോലെ ഇക്കാലത്തും അനേകരുണ്ട്. 4:11-ല്‍ പൗലൊസ് വിശ്വാസികളെ ഇപ്രകാരം പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നു. ”സ്വന്ത കൈകൊണ്ട് വേല ചെയ്ത് അദ്ധ്വാനിച്ചും സ്വന്ത കാര്യം നോക്കിയും ആരോടും കലഹിക്കാതെ സ്വച്ഛമായ ജീവിതം നയിക്കുവാനുള്ള അഭിലാഷം ഉണ്ടായിരിക്കണം.” 2 കൊരി.5:9-ല്‍ ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് തന്റെ ജീവിതാഭിലാഷം എന്നു പൗലൊസ് പറയുന്നു. അതിനു വിരുദ്ധമായ ഒരു പ്രസ്താവനയല്ല അദ്ദേഹം ഇവിടെ നടത്തുന്നത്. എപ്പോഴും സമാധാനത്തോടെ ആരോടും കലഹിക്കാതെ സ്വന്തം കൈകൊണ്ടു വേല ചെയ്തു സ്വന്തം കുടുംബത്തിന്റെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കി ജീവിക്കുവാന്‍ നമുക്കു കഴിയണം. പരകാര്യങ്ങളില്‍ ഇടപെടരുത്. ഈ വാക്യം നാം മനസ്സു വെച്ചു ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട വലിയ ഒരു പ്രബോധനം തന്നെയാണ്.
ക്രിസ്തുവിന്റെ മേഘങ്ങളിലെ വരവ്
4:13-18-ല്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ രണ്ടാം വരവില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാകുമെന്നു നമ്മോടു പറയുന്നു: ”നിദ്രകൊള്ളുന്നവരെക്കുറിച്ച് നിങ്ങള്‍ അറിയാതിരിക്കരുതെന്നു ഞങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.” അതു കര്‍ത്താവില്‍ മരിച്ചവരെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രസ്താവമാണ്. യേശു മരിക്കുകയും ജീവിച്ചെഴുന്നേല്‍ക്കുകയും ചെയ്തതുപോലെ ക്രിസ്തുവില്‍ മരിച്ചവരും ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍ക്കും. കര്‍ത്താവു വരുമ്പോള്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരായ നാം രൂപാന്തരപ്പെടും. മുന്‍പ് ക്രിസ്തുവില്‍ മൃതരായവര്‍ പുനരുത്ഥാനം ചെയ്യും. അവര്‍ കല്ലറ വിട്ടെഴുന്നേല്‍ക്കും. അത് ഒന്നാമത്തെ പുനരുത്ഥാനം. അവരോടൊന്നിച്ചു കര്‍ത്താവിനെ എതിരേല്‍ക്കുവാന്‍ ജീവനോടിരി ക്കുന്ന നാമും മേഘങ്ങളില്‍ എടുക്കപ്പെടും. അടുത്ത ആയിരം വര്‍ഷം വരെ അവിശ്വാസികള്‍ പുനരുത്ഥാനം ചെയ്യുകയില്ല. അവര്‍ രണ്ടാം പുനരുത്ഥാനത്തിങ്കല്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കും.
കര്‍ത്താവിന്റെ വരവ് ഗംഭീര നാദത്തോടും ദൈവത്തിന്റെ കാഹളത്തോടും കൂടെ ആയിരിക്കും. അപ്പോള്‍ എല്ലാ വിശുദ്ധരും കര്‍ത്താവിനെ എതിരേല്‍ക്കുവാന്‍ മേഘങ്ങളില്‍ എടുക്കപ്പെടും. തന്റെ മടങ്ങിവരവിനെക്കുറിച്ച് യേശു ശിഷ്യന്മാരോട് സംസാരിച്ച വേളയില്‍ ഇക്കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ”അതാ അവന് അവിടെ” എന്നോ ”ഇതാ ഇവിടെ” എന്നോ ”അവന് രഹസ്യമായി വന്നിരിക്കുന്നു” എന്നോ ആരെങ്കിലും പറയുന്നതു കേട്ടാല്‍ വിശ്വസിക്കരുത്” (മത്താ.24:26). ഇന്ന് അനേകര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നതുപോലെ തനിക്ക് ഒരു രഹസ്യവരവ് ഇല്ല എന്നു തന്നെയാണ് കര്‍ത്താവ് പറഞ്ഞത്. മിന്നല്‍ കിഴക്കു നിന്നു പടിഞ്ഞാറോളം പ്രകാശിക്കുന്നതു പോലെ ആയിരിക്കും അവിടുത്തെ വരവ്. എല്ലാ കണ്ണുകളും അതു ദര്‍ശിക്കും.
എപ്പോഴായിരിക്കും കര്‍ത്താവിന്റെ വരവ്? അതിന്റെ ഉത്തരവും കര്‍ത്താവ് നല്‍കിയിരിക്കുന്നു. ”കഷ്ടത്തിന്റെ ആ സമയം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ” (മത്താ.24:29). കഷ്ടത്തിനു മുമ്പ് ക്രിസ്തു തന്റെ വിശുദ്ധരെ എടുത്തു കൊള്ളും എന്ന് അനേകര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ അങ്ങനെയുള്ള ഒരു വാക്യമെങ്കിലും മുഴു ബൈബിളിലും നാം കണ്ടെത്തുകയില്ല. അതു മനുഷ്യ നിര്‍മ്മിതമായ ഒരു ഉപദേശമാണ്. തന്റെ വരവ് മഹോപദ്രവത്തിനു ശേഷമാണ് എന്നു യേശു വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇവിടെ 4:16,17 വാക്യങ്ങളില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ മത്താ.24:30,31-ല്‍ യേശു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ തന്നെയാണ്. യേശു കാഹളധ്വനിയോടെ മേഘങ്ങളില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും വിശുദ്ധരെ ചേര്‍ത്തു കൊള്ളുകയും ചെയ്യുമെന്ന്.
5:2-ല്‍ ”കള്ളന്‍ രാത്രിയിലെന്ന പോലെ കര്‍ത്താവിന്റെ നാള്‍ വരും” എന്നു നാം വായിക്കുന്നു. കള്ളന്മാര്‍ തങ്ങളുടെ വരവ് വിളംബരം ചെയ്തിട്ടല്ല വരുന്നത്, അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടാണ്. ഇപ്രകാരം കര്‍ത്താവിന്റെ വരവും അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടായി രിക്കും. അവിശ്വാസികള്‍ വിസ്മയിച്ചുപോകും.
എന്നാല്‍ വെളിച്ചത്തിന്റെ മക്കളായ നാം നമ്മുടെ കര്‍ത്താവിനെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് കാത്തിരിക്കുന്നവരാണ് (5:4). നാം ഇരുട്ടിലല്ല ജീവിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടു നാം ആത്മാവില്‍ ഉറങ്ങുന്നവരായിട്ടല്ല ആയിരിക്കേണ്ടത്, മറിച്ച് ഉണര്‍ന്നിരിക്കണം (5:6). നാം ഉറങ്ങുകയാണോ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുകയാണോ എന്ന് എങ്ങനെ അറിയാം? ഉറങ്ങുന്ന വ്യക്തി തന്റെ ചുറ്റുമുള്ള യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധവാനല്ല. അതൊക്കെ അയാളുടെ കണ്ണിന് മറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ അയ ഥാര്‍ത്ഥമായ കാര്യങ്ങളുടെ, സ്വപ്നങ്ങളുടെ, ലോകത്താണ് അയാള്‍. അവയാണ് അയാളെ സംബന്ധിച്ച് യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായി തോന്നുന്നത്. അപ്രകാരം ആത്മീയമായി ഉറങ്ങുന്ന ഒരു വിശ്വാസിക്കു നിത്യമായ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു അവബോധം മങ്ങിപ്പോകുകയും ഈ ലോകത്തിലെ താല്‍ക്കാലിക കാര്യങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളായി തന്റെ ബോധമണ്ഡലത്തില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വാസ്തവത്തില്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയമായവ മാത്രമാണ് നിത്യമായ സത്യം. ഇപ്രകാരം ഉറങ്ങുന്ന വിശ്വാസി കള്‍ക്ക് കര്‍ത്താവിന്റെ വരവ് തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായിരിക്കും. എന്നാല്‍ പൗലൊസ് പറയുന്നു: നാം ആ ദിവസത്തിനായി ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു. നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആളുകള്‍ കാര്യങ്ങളൊക്കെ സമാധാനപരവും സുരക്ഷിതവുമാണ് എന്ന സങ്കല്‍പ്പത്തിലായിരിക്കും (5:3). എന്നാല്‍ നാശം പെട്ടെന്ന് അപ്രതീക്ഷിതമായി തന്നെ വരും.
ഒരു സ്ത്രീക്ക് പ്രസവവേദന വരുമ്പോലെ നാശം പെട്ടെന്ന് വരുമെന്ന് ഇവിടെ പറയുന്നു (5:3). യേശുവും ഇതേ പ്രയോഗം തന്നെ ഇക്കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു (മത്താ.24:8). ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് മണിക്കൂറുകള്‍ നീണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന പ്രസവവേദന അനുഭവി ക്കണമെന്നു സ്ത്രീകള്‍ക്കൊക്കെ അറിയാം (ചില സ്ത്രീകള്‍ അത് മരണവേദന പോലെ കടുത്ത വേദനയായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്). അതിനുശേഷം മാത്രമാണ് കുഞ്ഞ് പുറത്തേക്കു വരുന്നത്. ക്രിസ്തു പ്രത്യക്ഷനാകുന്നതിനു മുമ്പുള്ള വേദന നിറഞ്ഞ കഷ്ടത്തിന്റെ ഒരു ചിത്രമാണിത്. വേദനാനുഭവം കൂടാതെ ഒരു കുഞ്ഞും ജനിച്ചിട്ടില്ല – വേദനാപൂര്‍ണ്ണമായ കഷ്ടം കൂടാതെ: കഷ്ടത്തിനുമുമ്പ് ക്രിസ്തു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നില്ല. നാം ആ കാലത്തെ ഭയപ്പെടുന്നില്ല. നാം ഇവിടെ ആയിരിക്കുവാനും തന്റെ സാക്ഷികളായി നിന്നുകൊണ്ട് സുവിശേഷത്തിനുവേണ്ടി ജീവന്‍ വയ്ക്കുവാനും കര്‍ത്താവ് നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അത് വളരെ വലിയ മഹത്വം തന്നെയാണ്.
അന്തിമ ഉപദേശങ്ങള്‍
5:12-ല്‍ ”നമ്മുടെ ഇടയില്‍ അദ്ധ്വാനിക്കുകയും പ്രബോധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെ ഏറ്റവും വിലമതിക്കണം” എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നമുക്ക് ഇടയശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്ന മൂപ്പന്മാരെയും നമുക്ക് വചനം പഠിപ്പിച്ചു തരുന്ന മൂപ്പന്മാ രെയും ഏറ്റവും വിലമതിക്കുകയും ആദരവു കാട്ടുകയും ചെയ്യണം. ബഹുമാനത്തിന്റെ ഈ കടം കൊടുത്തുതീര്‍ക്കുവാനുള്ള സാമ്പത്തിക കടം പോലെ തന്നെയാണ്. പൊതുവെ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഇടയില്‍ രണ്ടു പാരമ്യങ്ങള്‍ കാണാറുണ്ട്. ഒരു കൂട്ടര്‍ തങ്ങളുടെ നേതാക്കന്മാരെ ദേവന്മാരെപ്പോലെ ആരാധിക്കുമ്പോള്‍ മറ്റേ കൂട്ടര്‍ ബഹുമാനമോ അഭിനന്ദനമോ കാട്ടുവാന്‍ വിമുഖതയുള്ളവരാണ്. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ദൈവത്തിന്റെ കല്പന നിങ്ങള്‍ അനുസരിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ നഷടം നിങ്ങള്‍ക്കു തന്നെ.
5:14-18 വാക്യങ്ങളില്‍ പൗലൊസ് ചുരുക്കമായിട്ടെങ്കിലും ശക്തിയുള്ള 9 പ്രബോധനങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നു. ”ക്രമം കെട്ടവരെ ബുദ്ധിയുപദേശിക്കുക, ഉള്‍ക്കരു ത്തില്ലാത്തവരെ ധൈര്യപ്പെടുത്തുക, ബലഹീനരെ സഹായിക്കുക, എല്ലാവരോടും ദീര്‍ഘക്ഷമ കാണിക്കുക, ആര്‍ക്കും തിന്മയ്ക്കു പകരം തിന്മ ചെയ്യാതിരിക്കുക, മറ്റുള്ളവരുടെ നന്മ ലക്ഷ്യമാക്കുക, എല്ലായ്‌പ്പോഴും സന്തോഷിക്കുക, ഇടവിടാതെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക (അതായത് എല്ലായ്‌പ്പോഴും പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ ആത്മാവിലായിരിക്കുക) എല്ലാറ്റിനും നന്ദി കരേറ്റുക – കാരണം ഇതെല്ലാം നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവഹിതമാണ്.
5:19-21-ല്‍ പ്രവചനവരത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ചില ഉപദേശങ്ങള്‍ പൗലൊസ് നല്‍കുന്നു. പ്രവചിക്കുന്നവര്‍ക്കും പ്രവചനം കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കും ഒരു പോലെ പ്രയോജനമാണിവ. പരിശുദ്ധാത്മാവ് നിങ്ങള്‍ക്കു സംസാരിക്കുവാന്‍ ഒരു വചനം നല്‍കുന്നു എങ്കില്‍ എഴുന്നേറ്റ് സംസാരിക്കുക. ആ അഗ്നിയെ കെടുത്തരുത്. ശ്രോതാ ക്കള്‍ ”പ്രവചന ശബ്ദം” (സഭായോഗത്തില്‍ സംസാരിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവവചനത്തെ) നിന്ദിക്കുകയോ അവഗണിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. എന്നാല്‍ കേള്‍ക്കുന്നതെല്ലാം അപ്പാടെ വിഴുങ്ങരുത്. ഇക്കാലത്ത് ഒടുവില്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം വളരെ പ്രാധാന്യമര്‍ഹി ക്കുന്നു. കാരണം കള്ള പ്രവചനം ഇക്കാലത്ത് വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കേള്‍ക്കുന്ന പ്രവചനം ദൈവത്തില്‍ നിന്നാണോ അല്ലയോ എന്ന് സ്വന്തം വിവേചനാ ശക്തി കൊണ്ട് തിരിച്ചറിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. തങ്ങള്‍ക്ക് ആത്മീയവര്‍ദ്ധന നല്‍കുന്നവ ഏറ്റെടുക്കുകയും ശേഷിച്ചതിനെ തള്ളിക്കളയുകയും വേണം. ഒരു ഉദാഹരണം: പഴത്തിന്റെ തൊലി ഉരിഞ്ഞു കളയുംപോലെ. ആത്മീയമായി പക്വത പ്രാപിച്ചവര്‍ പ്രവചിക്കുമ്പോള്‍ തൊലിയുടെ കനം കുറഞ്ഞ് കുറഞ്ഞ് വരും. 5:22-23-ല്‍ എല്ലാ തിന്മയും വിട്ടുകളയാനായി നമ്മെ പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നു. അങ്ങനെ നാം ചെയ്താല്‍ സമാധാനത്തിന്റെ ദൈവം നമ്മെ ആത്മാവിലും പ്രാണനിലും ദേഹത്തിലുമുള്ള എല്ലാ കളങ്കവും നീക്കി ശുദ്ധീകരിക്കുമെന്നും കര്‍ത്താവിന്റെ മടങ്ങിവരവു വരെയും കാക്കുമെന്നും ഉറപ്പു നല്‍കുന്നു.
ബൈബിളിന്റെ ഇതരഭാഗങ്ങളില്‍ കാണുന്നതിനേക്കാള്‍ അധികം വ്യ ക്തതയോടെ, മനുഷ്യന്‍ ആത്മാവ്, പ്രാണന്‍, ശരീരം എന്നീ മൂന്ന് ഘടകങ്ങള്‍ ചേര്‍ന്നതാണെന്ന് 5:23-ല്‍ പറയുന്നു. മനുഷ്യന്‍ ദൈവത്തിന്റെ കൂടാരമാണ്. പഴയനിയമത്തില്‍ കാണുന്ന സമാഗമന കൂടാരത്തിന് മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. അതിവിശുദ്ധസ്ഥലം, വിശുദ്ധസ്ഥലം, പ്രാകാരം എന്നിങ്ങനെ. ഇപ്രകാരം തന്നെ മനുഷ്യനെന്ന കൂടാരത്തിലും ആത്മാവ്, ദേഹി, ദേഹം എന്നിങ്ങനെ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളുണ്ട്. അന്ന് ദൈവം വസിച്ചത് അതിവിശുദ്ധ സ്ഥലത്തായിരുന്നു. അതു കാണിക്കുന്നത് ഇന്നു ദൈവം നമ്മുടെ ആത്മാവിലാണ് വസിക്കുന്നതെന്നാണ്. അതുതന്നെയാണ് നമ്മിലെ ഏറ്റവും പ്രധാന ഭാഗം. നമ്മിലെ ദേഹി അല്ലെങ്കില്‍ പ്രാണന്‍ എന്നാല്‍ നമ്മുടെ മനസ്സും വികാരങ്ങളും ഇച്ഛയും ഒക്കെ ഇരിക്കുന്ന യിടമാണ്. നമ്മുടെ മനസ്സിലും വികാരങ്ങളിലുമല്ല ദൈവം ഇരിക്കുന്നത്. ആത്മാവിലാണ്. അവിടെ മനസ്സാക്ഷിയും ദൈവസ്വഭാവത്തെ സ്വീകരിക്കാനുള്ള ശക്തിയും ഇരിക്കുന്നു.
